ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္အတြင္းလာေရာက္ေနထိုင္ေသာ ဓါးထစ္ေလး

ရာဟုမေလးေရ . . .
ေနမလံု ႏွင္းမလံု
မင္းအျပံဳးေလး လံု႐ံုျခံဳမိပါရဲ႕
အခုဆို . . .
ငါ့ရင္ငါျခံဳလို႔ေတာင္ မလံုေတာ့ပါဘူး
ငါေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္
မင္းလက္ထဲ ႏွင္းဆီ၀ါ၀ါေလး
ေတြ႔လိုက္ကတည္းကေပါ့
ေဟာ့ဒီစိတ္နဲ႔ ဒီရင္ဘတ္က
ဒီညမွာ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး
၀ါက်ေတြ နီလိုက္ ၀ါလိုက္ ျပာလိုက္
ေရွ႕မွာေလေၾကြသံ တေဖာက္ေဖာက္ၾကားေနရတယ္
၈ နာရီ ၄၅ မိနစ္ ကို စိတ္ထဲမွာမွတ္
ဆႏၵေတြခ်ိဳးေရလာလိုက္တာ
လက္ဆယ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေတာင္ မေလာက္ေတာ့ပါဘူး
ငါ့ေရွ႕ကျမဴေတြ ေျခာက္အက္စျပဳေနျပီ
ဒီလို . . ရာဟုမေလး
ဖုန္းသံေနာက္မွာ မင္းအသံပါမလာသလို
လမ္းမီးေတြကလည္း မခ်ိဳေတာ့ဘူး
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး လင္းျပလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕
ခက္တာက . .
ငါ့နကၡတ္မွာ လက္ခတ္သံေလး
ေပ်ာက္သြားခဲ့တာၾကာေပါ့
မ်က္ရည္ေတြကို မငိုဖို႔တားရင္း
ရင္ေဟာက္ပက္ ထီးေလးမွာ
ရယ္သံေတြမေပါ့မပါးနဲ႔
ငါ့အဘိဓါန္ေလး . . ပိတ္
ပိတ္ခ်လိုက္ရပါျပီ
ငါ့အရိပ္တစ္ျခမ္းကိုျမင္တိုင္း
နင့္ယူသြားတဲ့ ထီးတစ္ျခမ္းကိုလြမ္းတယ္
ငါ့လက္ခ်ည္းသက္သက္ ယက္လုပ္ထားတဲ့
တလင္းျပင္မွာ
ႏွင္းဆီ၀ါ၀ါေတြ ေဗဒင္ယၾတာမပါပဲ
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ပြင့္လိုက္ၾကပါရဲ႕
အလြမ္းဒီဂရီဆိုတာ
မနက္ ၈နာရီ ၄၅မိနစ္တိုင္း
ႏိုးေနက် ႏႈိးစက္တစ္ခုေပါ့
က်ိန္ေျပာပါတယ္ ရာဟုမေလးရယ္
နင့္ကိုငါ အေရွ႕ေလ်ာက္၍လည္းခ်စ္ေၾကာင္း
အေနာက္ေလ်ာက္လိုကလည္းခ်စ္ေၾကာင္း
ငါ့ကိုငါ ကတိေပးပါ၏ ။ ။

ေမာင္မိုးခ်ိဳ

ကြန္ခိုငါး



အလယ္အလတ္တန္းစား အိပ္မက္ေတြကို

ေရေလာင္းေပါင္းသင္ရင္း

အိပ္မက္ေတြက ေဆာင္းဆန္ဆန္မက္တယ္

ဘယ္ဆႏၵကိုမွေတာ့

လက္ဆုပ္လက္ကိုင္မျပႏိုင္ေသးဘူး

ကၽြန္ေတာ္ ဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနေတာ့

သူ႔ၾကည္ျပာေရာင္ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြထဲ

အဆက္အသြယ္မရဘူး

သူ႔ဖုန္းနံပါတ္ေလး ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးေလ

သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္

ေဆာင္းနဲ႔ ေႏြလိုေ၀းၾကရတယ္

ကၽြန္ေတာ္မွာ ၾကည္ျပာေရာင္ ထီးတစ္လက္ရဲ႔

ရင္ဘက္လြဲ ပုစၦာေတြ တြက္လို႔ကုိ အေျဖမထြက္ဘူး

"တစ္ခ်က္ျပံဳးျပီး

တစ္သက္လံုးရူးခိုင္းတယ္

တစ္ပင္တိုင္ပံုျပင္ကိုေျပာျပရင္

ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးဘူး"

ေလထဲကပဲ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့

ေလလိုပဲေပ်ာက္ရတယ္

ေဖ်ာက္လို႔မရတဲ့ သူ႔အျပံဳးေတြက ေတာ့

ျပဳစားလို႔ေကာင္းတုန္းပဲ

အေနေ၀းတိုင္း ဒီေသြးက ေအးသြားပါ့မလား

ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္က

သူမ ကြန္မွာမွ အေသအခ်ာခိုမိတဲ့

ငါးတစ္ေကာင္ျဖစ္တယ္

"ငါသည္သာပန္းျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ျပန္ပြင့္ခြင့္ရခဲ့ေသာ္ "

ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ ကၽြန္ေတာ္ဖြက္လို႔

ဒီသံသရာ ကို ဒီဖိနပ္ပဲ စီးျပီးသြားပါေတာ့မယ္

"ခုထိ နင့္ စိ္တ္ နဲ႔ ငါ ကံ ကို မ ကုန္ ေသး ဘူး"


ေမာင္မိုးခ်ိဳ

* ဆရာ တာရာမင္းေ၀ ၊ ဆရာ ညီစိမ္း ၊ ဆရာ ရုပ္ေသး တို႔၏ စာေၾကာင္းမ်ားအား ယူသံုးထားေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္ *

ေမာင္မိုးခ်ိဳ ဆိုတာ . . .

ဆႏၵ နဲ႔ သိကၡာၾကား မၾကာမၾကာ လြန္ဆြဲေနရေသာ ေလသံမိုးသံ မကြဲေသးတဲ့ ေကာင္းကင္