ပစၥဳပၸန္၏ တည့္တည့္အရပ္၌ ရွိေသာ


အိပ္မက္ရဲ႕ အေပၚဆံုးၾကယ္သီးကို တပ္လိုက္ ။
မ်က္စိႏွစ္လံုးကို ေနသားတက်ျဖစ္သည္အထိ ေစာင့္ ။
ဆႏၵကို လက္ဝဲဘက္ေရာက္တဲ့အထိ ေခါက္ခ်ိဳးပါးပါးခ်ိဳးျပီး ဘယ္ဘက္ ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ထဲ ထိုးထည့္ ။
႐ိႈက္ဖြာလက္စ ဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံကို တစ္ဖြာ ႏွစ္ဖြာ မီးမေသ႐ံု အေငြ႕ေတြနဲ႔ အေတြးထဲ တစ္စ တစ္စ ။
ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ။ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္  ဒီေနာက္ ၄၀ ေက်ာ္ ။
အတၱ ကို ဝါးလံုးရွည္နဲ႔ သိမ္းၿပီးရမ္းထည့္လိုက္္ ။
မူးေရေလးတစ္ခြက္ႏွစ္ခြက္ ။ လြယ္အိတ္ေထာင့္စြန္းက အေပါက္ထဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ခုန္ဝင္လိုက္ ။
ေလွ်ာက်လိုက္ ။ မနက္ျဖန္ကို မက္ေဆ့ခ်္ပို႔ပါ ။
အမွားအယြင္း ရွိပါသလား ။ လူဆိုတာ ေရခဲမွတ္ေအာက္ဘယ္မွ် ။
အပူခ်ိန္ အမွားအမွန္ ။ ရာႏႈန္းျပည့္ကြက္လပ္မ်ားျဖင့္ ေအာင္ျမင္ျပီးေျမာက္ျပီးျဖစ္ေၾကာင္း ။
စသည္ျဖင့္ ။
အေပ်ာ္အပါး နဲ႔ အေလအလြင့္ ဟာ ဟိုမွာ ဒီမွာ ကပ္ပါးေကာင္လို ဖုန္မႈန္႔လို ။
သြားဖို႔လာဖို႔ ဖိနပ္ၾကိဳး ခ်ည္တယ္ ။
တခ်ိဳ႕က တစ္လွမ္း ။
တခ်ိဳ႕က ႏွစ္လွမ္း ။
အလဲအကြဲမ်ားတဲ့ သံသရာကေန ဟိုဘက္ကမ္းမွာ . . .

 ေမာင္မိုးခ်ိဳ

0 အၾကံေပးမွုမ်ား:

Post a Comment

ေမာင္မိုးခ်ိဳ ဆိုတာ . . .

ဆႏၵ နဲ႔ သိကၡာၾကား မၾကာမၾကာ လြန္ဆြဲေနရေသာ ေလသံမိုးသံ မကြဲေသးတဲ့ ေကာင္းကင္