အိမ္ျပန္ေနာက္မက်တဲ့ေန႔ . .

ထသြားတုန္းတည္းက ျပန္လာမယ္လို႔ မေတြးဘူး

လူေသးေသး အရိပ္ရွည္ရွည္နဲ႔ေကာင္

ေလတစ္လံုး မိုးတစ္လံုး နဲ႔ မိုးမျမင္ေလျမင္နဲ႔

ေလမလံု မိုးမလံုေကာင္ေလ

အရိုးအျပိဳင္းျပိဳင္းထေနတဲ့ ထီးတစ္ေခ်ာင္းေအာက္ကေနထြက္သြားျပန္ျပီ

စီးကရက္က တကားကားနဲ႔

ဒီတစ္ခါေတာ့တကယ္ေပါ့ ။ ေရြးက်န္ေတြ အဖိုးတန္မယ္ဆိုရင္တာေတြ ။

ေျပာျပန္ျပီ အျဖစ္က မႏွစ္ကနဲ႔ မတူေတာ့သလိုမ်ိဳး

ေျပာျပန္ျပီ ၾကာၾကာ၀ါးျပီးမွ ေထြးထုတ္မိတယ္လို႔ ။

ေျပျပန္ျပီ မတူဘူး မတန္ဘူးေတြ

လမ္းမေလ်ာက္ျဖစ္ေတာ့ဖူး ။ ကားမစီးျဖစ္ေတာ့ဖူး ။

လၻက္ရည္ေတြေအးလာျပီဆိုတာေတြ ။ အရက္ျဖဴပဲေကာင္းပါတယ္ဆိုတာေတြ

ရာသီဥတု မင္းဘက္မပါဘူး ငါ့ဘက္လည္းမလာဘူးဆိုတာေတြ ။

ျဖစ္ပ်က္ ပ်က္ျဖစ္ ။

ခ်စ္တာအျပစ္လားဆိုတာလို လူငယ္ဘ၀ က ဘ၀ကူးမေကာင္းတဲ့အခ်ိဳးမ်ိဳးခ်ိဳးလာျပီ ။

ေလာကမွာ နံပါတ္တစ္ဆိုျပီး

ေဟာ လက္မေထာင္လိုက္လက္ညွိဴးထိုးလိုက္ ။

ေနာက္ကို ဓါးမေထာက္သေ႐ြ႕ေတာ့ ဒီေကာင္ဓါးျပဘယ္ေၾကာက္မလဲ

ေက်ာသားရင္သား မခြဲဘူးဆိုျပီ အိမ္ၾကက္ခ်င္းဆိုေတာ့လဲ ပ၀ါမကူ ေရမရွဴေၾကးေပါ့ဆိုတာေတြ

။ ၁ ၂ ၃ . . . ။

ဘယ္အၾကိမ္ေျမာက္ေျပာမိျပန္ျပီလဲ ။

ေရႊေစ်း ေဒၚလာေစ်း ဆိုတာ ေရႊ၀တ္တဲ့ေဒၚလာစားပဲလိုတာပါဆိုတာေတြ ။

အာရံုေကာင္းေကာင္းမရဖူး ။ အရုဏ္တက္တည္းက နဖူးကေခၽြး ေျခမေပၚက်ျပီ ။

ၾကိဳက္မရွက္ ငတ္မရွက္ဆိုတာေတြ ။

တစ္ေန႔ တစ္လံ နဲ႔ ပုဂံကေတာ့ ဘယ္မွမေျပးဘူး မေရာက္တာက လြဲရင္ အကုန္ျဖစ္တယ္ ။

လူငယ္ေျခတက္ေတြ ။

လူၾကီးေျခတက္ေတြ ။

ေနရာမယူတတ္သေ႐ြ႕ေတာ့ ေနရာမဖယ္ေပးေၾကးေပါ့ ။

ေခ်ာက္ ေခ်ာက္ ေခ်ာက္ ။

ေနာက္တစ္ေခါက္က်ည္ကုန္ျပန္ျပီ ။ ေဟာ . . . ဒီေကာင္ျပန္လာေနျပီ

ခါးေထာက္ လမ္းေလ်ာက္ ၂၀ ရာစုတစ္ေလ်ာက္လံုး ဘာမွမျဖစ္တဲ့ပံုနဲ႔

၂၁ ရာစုထမ္းျပီျပန္လာပံုမ်ိဳး

လၻက္ရည္ဖိုးနဲ႔ ညေနစာဖိုးေလာက္ နဲ႔ . . .




ေမာင္မိုးခ်ိဳ