သီခ်င္း

လမ္းမမ်ား ေပၚမွ လမ္းမ်ားေနတဲ့ေကာင္ရဲ႕ အိပ္ရာ၀င္ေတးပဲ ။ လမ္းတိုမ်ား အေ၀းေျပလမ္းမ်ား ။

ေသြးသားဆႏၵမ်ား ။ ဗာဒံပင္အာက္ကခ်ိဳေပါ့ ။ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ ဆူးႏြင္ခံလိုက္ရျပီ ။ ခိုျဖဴေတြထပ်ံသြားတယ္ ။

ညမအိပ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ တစ္ေထာင္တစ္ည ပံုျပင္လည္း ဟုတ္တယ္ ။ ေဆးေရာင္ေတာက္လြန္းတယ္ ။

အျဖဴအမည္း မကြဲဘူးဆိုေတာ့ ။ တီးလံုးနဲ႔ ပါးစပ္နဲ႔ မကိုက္ဖူး ။ ျပန္စမယ္ ။ ၁ ။ ၂ ။ ၃ ။ လိင္စိတ္ၾကြမႈ ။

ဧည္႔ခန္းေဆာင္မွ စ်ာပန ။ ေဆးရံုနံ႔ေတြရလာျပန္ျပီ ။ ျပန္တာလား ။ ျပန္လာတာလား ။ ႏႈတ္မဆက္နဲ႔ ။

စစ္ျပီးေခတ္လို ေလသံက မာမာပဲ ။ စေနေထာင့္ ။ အမွ်ေ၀သံ မၾကားတစ္ခ်က္ ၾကားတစ္ခ်က္ ။

လမ္းမီးတိုင္မ်ား ။ ေဟာ မိုးမိခံလိုက္ရျပီ ။ ဒီေဂ်မပါဘူးေလ ။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ အထီးက်န္မႈ ကေရာ ။

စီးကရက္ နဲ႔ ဒီေကာင္ ဘယ္မိုင္တိုင္ထိ ေ၀းပါသလဲ ။ ေလသံ နည္းနည္းေပ်ာ့လာျပီ ။

ကန္ေတာ္ၾကီးနဲ႔ ခ်စ္ေၾကာင္းၾကိဳက္ေၾကာင္း ။ ထမင္းရည္ေခ်ာင္းစီး ျပီးေတာ့ အရာရာ အဆင္မေျပဘူး ။

မီးလံုးေတြ မလင္းေတာ့ဖူး ။ ယာဥ္တိုက္မႈ ။ ယဥ္ေက်းမႈ ။ မုဒိန္းမႈ ။ ေက်ာင္းမတတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး အေမ ။

လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေနသားတက်ရွိတယ္ ။ အီးေခတ္ ။ ေဆးလိပ္ေတြ မီးခိုမထြက္ေတာ့ရင္ ဘယ္လိုလဲ ။

အေဖနဲ႔ အေမ အစဥ္ေျပေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ ။ အေၾကြမ်ား အေၾကြးမ်ား ။ ငါနဲ႔ မကင္းၾကေသးသူမ်ား ။

အရင္လိုသြားျပီး ျပန္မလာၾကဘူး ။ လမ္းေတြမေကာင္းေတာ့ဘူး ။ ဖာရာေထးရာေတြေပါလာတယ္ ။

ကဲ မ်က္ႏွာဖံုးခၽြတ္ၾကျပီ ။ ဘီလူးလား မင္းသားလား ။ ျပံဳးလိုက္ပါ ... ဟုတ္ျပီ ။ ရိုက္မယ္ ။ ျပံဳးလိုက္ပါ ။

နာနာက်င္က်င္ေပါ့ ။ ေခါင္းမျဖီးနဲ႔ေတာ့ ။ ကဒ္ ။ လက္က်န္ရွင္းၾကမယ္ ။ တစ္လံုး တစ္ပိုင္း ။

အေၾကာ္စံုတစ္ပြဲ ။ ညဆိုေအာ္မယ္ ဒီသီခ်င္းပဲ ။ ျပန္စရာမလိုဖူး ။ ကိုယ္ထင္သမ် ေျမျပင္လည္း ေရႊနန္းပဲ ။



ေမာင္မိုးခ်ိဳ

“အံု႔ပုန္း”



ညေရးညတာ အိပ္မက္ေတြ မလံုျခံဳဘူး

အက်အေပါက္မမ်ားတဲ့

တစ္ေရးႏိုးသီခ်င္း

အသံမထြက္ေအာင္ ဆိုမယ္


-ေမာင္မိုးခ်ိဳ-

ေမာင္မိုးခ်ိဳ ဆိုတာ . . .

ဆႏၵ နဲ႔ သိကၡာၾကား မၾကာမၾကာ လြန္ဆြဲေနရေသာ ေလသံမိုးသံ မကြဲေသးတဲ့ ေကာင္းကင္