~~ ဧပရယ္ ေႏြလယ္က ပိေတာက္ကၾကိဳး ~~

ေဝတယ္ ....
ဟုတ္တယ္ ေဝေနၾကျပီ
သူ႔အဆင္း သူ႔အခ်င္း နဲ႔ ေဝတယ္
သူဟာ သူျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာျပီးေတာ႔ကို ေဝတယ္
ပိေတာက္ေတြမ်ား အံ့ရဲ႕
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္လတည္း
အဂတိ မလိုက္ပဲကို ေဝတာ
တစ္ျပိဳက္ ႏွစ္ျပိဳက္မိုး
ဖတ္စြတ္ရံုမိုး ဘယ္ေတာ႔မွ မသည္းမဲ႔မိုး
သူ႔ေၾကာင့္သူတို႔ ေဝသည္ေပါ႔

ေပ်ာ္ၾကတယ္ ... ဟုတ္တယ္
အေပ်ာ္ရင္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ ေပ်ာ္ေနတယ္ ...
ေရွးသူေတြေျပာ သလို .. အခါၾကီး ရက္ၾကီးမို႔ထင္ပါ႔
ေလာကီသားေတြက ေလာကီလိုေပ်ာ္တယ္
ေလာကုတၱရာသားေတြက ေလာကုတၱရာလိုေပ်ာ္တယ္
ငါသည္လည္း ေလာကီသာေပမို႔ ..
မင္းသည္လည္း ေလာကီသားေပမို႔ ထင္ရဲ႕
မင္းအတြက္ ေရတစ္ဖလားခပ္လား ခပ္ရဲ႕
ေလာင္းလား ေလာင္းရဲ႕

ေႏြဂိမာန္ ရဲ႕ သၾကၤန္
ေနပူၾကဲၾကဲမွာ ေရပြဲလဲ ဝင္ရဲ႕
အေပ်ာ္ေတြ ကိုယ္စီကူးလို႔
ရင္ခုန္သံေတြထပ္တူညီရဲ႕ ....
(အမုန္းေတြ ကို အတာေရနဲ႔ ေဆးတယ္)
မိရိုးဖလာ ေပမို႔ .. ကုသိုလ္ပြဲလည္း ဝင္ရဲ႕
ကုသိုလ္ ကိုယ္စီ ပြား .... ရင္တကာကို ေအးေစရဲ႕
ေႏြအလည္မွာက်တဲ႔ သၾကၤန္
အပူရင္ကို ေအးေစရဲ႕

ေရတစ္ ဖလား ပိေတာက္က တစ္ခက္နဲ႔
အလြမ္းရက္ရွည္သူေတြလည္း ရွည္
ငိုမ်က္ရည္ဝိုင္း ... ဝမ္းနည္းသူလည္းနည္းရဲ႕
............................
............................
အားလံုးျပည္ဖံုးကားခ်
ပိေတာက္လည္းေၾကြ ... ေရမစိုေတာ႔တဲ႔ ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္
အဲဒီေန႔ ... ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္ေလ
သူကိုယ္တုိင္ပ်ိဳးတဲ႔ သၾကၤန္ပတ္ပ်ိဳးကို အသာခ်လို႔
ပိေတာက္ပန္းေျခာက္ေတြနဲ႔
အလြမ္းေတြေကာက္ေနေလရဲ႕
ေနာက္တစ္ႏွစ္စာ ထင္ပါ႔




ေမာင္မိုးခ်ိဳ